Druk, drukker, drukst!!

Zoals de titel al zegt; druk druk druk; het is zelfs zo druk geweest dat ik me niet eens heb gerealiseer dat het al bijna Juni is, en al bijna 2 maanden geleden is dat mijn laatste blog online kwam! Tijd voor verandering, en dus tijd voor een verhaaltje! Al moet ik eerlijk toegeven dat ik hard moet nadenken wat er allemaal gebeurd is in de laatste maanden en ik het ook niet kan terug lezen in mijn smurfin dagboek (zie: bran & marvins cadeau) waardoor dit me erg lang gaat duren!

In mijn laatste reisverslag vermelde ik dat het onwijs rustig had. Nou, dat moet je dus niet hardop zeggen of ergens schrijven want karma slaat meteen terug, en hard. Nooit gedacht dat ik op mijn stage zoveel zou doen. We hebben het echt enorm druk gehad, vooral met het evenement voor Optus (telefoonmaatschappij) wat in totaal 1100 gasten had. Maar daar kom ik later op terug!

Het weekend na de roadtrip hebben we nog vol genoten van alle herinneringen en zijn we 3 avonden achter elkaar uit eten geweest en hebben we (hard!) gefeest natuurlijk! Maar buiten dat, heb ik denk ik dat weekend mijn beste tijd gehad in Sydney. We zijn met een hele groep naar het strand gegaan maar aangezien het fris werd wilden we ff gaan wandelen naar Bondi vanuit Bronte. Wat was dat mooi zeg. Uiteindelijk bij het eind punt gekomen en ik weet niet wat het was maar iedereen had zijn/haar momentje. En dat zijn die momenten die je denk ik altijd gaat herinneren, ik heb me op dat moment echt 100% zorgloos gevoeld en onwijs gelukkig. Iedereen had ook echt zijn verhaal, zo was er ooit een vriend van 1 van de jongens niet lang geleden overleden die een boek had geschreven over zijn reis, en het laatste hoofdstuk eindigde in Bondi.
Na zo’n dag gingen we dus nog maar een keer uiteten en op tijd naar bed want werk stond voor de deur.

In die 2 weken daarna heb ik onwijs veel leuke mensen ontmoet en ook heel snel weer zien gaan. Tevens heb ik eindelijk met Kate (van de Hotelschool) eindelijk afgesproken. Zo grappig dat je elkaar 3 jaar niet kan spreken en het gevoel hebt dat er niks is veranderd.
Aangezien er zulke leuke mensen waren, en die snel weer weg zouden gaan had ik al het gevoel dat het 2 verschrikkelijke weken zouden worden. Ook omdat Selina rond die tijd ook weg zou gaan naar Nieuw-Zeeland en afscheid nemen gaat toch veelal vaak met flink feesten, te laat op t werk komen (vanwege de trein die vertraging had....) en korte nachtjes!. Dus ik denk dat ik in die 2 weken al me spaargeld had opgemaakt onder het mom van: ‘we praten niet over geld, we hebben het gewoon’ (komt vele van mijn vriendinnetjes bekend voor haha). Na een top tijd was het tijd afscheid te nemen van Selina en daar heb ik het om eerlijk te zeggen nog steeds moeite mee! Gelukkig is ze nog in Australie en plant ze om voor mijn terug reis nog terug te komen in Syd! Ook Anna verliet kort daarna Sydney en dus was het wel weer even wennen om zo zonder mijn meisjes te zijn! Maar gelukkig nog genoeg andere dingen voor de deur!

Want op het werk werd het weer drukker dus door de weeks werd ik ook al snel eerder moe vanwege alle drukte dus moest het maar weer even wat rustiger aan doen. Gelukkig was het bijna Anzac day, wat betekend heerlijk een dagje extra vrij door de weeks. Anzac day is de herdenkingsdag voor de 1ste wereldoorlog en het is hier op de 25ste April. Blijkbaar traditie getrouw zijn er snachts allemaal ceremonies en dus was het plan om de avond eerst te gaan stappen en dan door te rollen om 4 uur snachts naar 1 van die ceremonies. Maar aangezien ik nog steeds woonachtig ben in Kings Cross, en het nog steeds niet de beste buurt is om te leven liepen de plannen natuurlijk een beetje anders. Kort gezegd een vriend van me werd uit het niets op z’n neus geslagen, bloedde bijna dood en vervolgens hebben we de nacht met hem en iemand anders doorgebracht in het ziekenhuis. 6 Hechtingen erin, en verder niks aan de hand. Maar heeel vervelende situatie en verschrikkelijk dat zoiets zomaar gebeurd.

In het weekend ben ik met Dominique naar de Blue Mountains geweest en gelukkig was het prachtig weer! Was natuurlijk meteen aan het slapen op de weg erna toe in de bus aangezien ik 1 uur had geslagen omdat ik veeels te laat thuis kwam van stappen.. Maar wat was het mooi! Briljante foto’s gemaakt en leuk door een paar plaatsjes gelopen en natuurlijk rare ongewone beesten gezien! Die rare, niet normale beesten heb ik daarna nog van onwijs dichtbij kunnen bekijken in het national parc. En JA HOOR, eindelijk kan ik dan nu vertellen dat ik kangaroo’s heb geaaid, en koalas geaaid, dingos op veilig afstand gezien (niet zoals die ene in het wild.....) rare vogels heb kunnen bekijken, bijna ben aangevallen door iets wat leek op een struikvogel alleen veel enger waarvoor ik dus ook hard ben weggerend, wombats, PINGUINS en nog meer kangaroooos. Oh en een krokodil, vond ik ook niet zo’n leukie tevens als alle slangen die mooi achter een glazen ruit lagen. Toch moet ik zeggen dat die beesten hier allemaal zo lui als een donder zijn, 9 van de 10 kangaroos waren aan het slapen of gewoon een beetje aan het eten en verder deden ze ook niet zoveel. Maar echt ondanks dat was het een super dag en ik voelde me als een klein kind die heen en weer aan het springen was en helemaal gebroken thuis kwam omdat ik te enthousiast was geweest. Maar uiteindelijk na een powernap mezelf weer klaar gemaakt voor een avondje stappen. Zondag niks gedaan want ik moest me voorbereiden voor dinsdagavond.

Want; terwijl Nederland zich al maanden druk maakte over de konigin en de liederen (ja ik luister 538 in de middag dus de evers staat op show) waren wij nog helemaal niet in de stemming voor de oranjegekte. Ik wilde ook eigenlijk niet gaan; maar ja je weet hoe dat gaat. Feestje; nederlanders okeee vooruit. Uiteindelijk durf ik nu toe te geven dat ik alleen wilde gaan voor de bitterballen en zelfs die heb ik gemist. (aaaah!) Tot overmaat van ramp had ik ook niks oranjes en moesten Lars en ik nog spoed shoppen. ‘smiddags moest ik dus zogenaamd naar de ‘’dokter’’ (allemaal plan van mijn masterplan). En na rennen, sprinten en lachen uiteindelijk wat gevonden -> een oranje blazer voor jawel 10 dollar! Snel naar huis gegaan en omgekleed, gegeten en hop naar de locatie. Wat een heeerlijke avond was dat; onwijs hard gelachen en gedronken en het was echt leuk om dit samen met Nederlanders hier in Sydney te vieren! Na de McDonals op zn kop te hebben gezet tegen 4en eindelijk richting huis gegaan. Eerst nog even mezelf bewezen dat Kings Cross niet gevaarlijk is om snachts te lopen lag in eindelijk tegen 5en tollend in me bed. Mijn collega wist van dit feest en die riep al 2 weken meld je ziek, wat ik natuurlijk niet van plan was. Maar tegen de tijd dat mijn wekker ging kon ik het toch echt niet opbrengen en ging mijn masterplan verder van start. Ziek gemeld, schandalig maar het was het beste op dat moment haha.

Na deze festiviteiten zijn er nog heeel veel avonden gefeest met stappen, drankjes, een avondje in de ivy’s (mijn fav place hier) voor een salsa cursus en free mojito’s en toen was het al bijna mijn bday weekend! Ookal was het een top verjaardag, en heb ik onwijs lieve berichtjes gehad en cadeautjes en zelfs slingers in mijn kantoor; is het toch gek om aan de andere kant te zijn en het niet te vieren zoals we het de laatste jaren gewend zijn, met kwintie en alle meiden etc! Maar het was leuk en we zijn weer een jaartje ouder dus een nieuwe rimpel rijker... fijn! Haha

Nou na dat weekend heb ik geen sociaal leven gehad tot vorige week. Optus was chaos! Heb 9 dagen non stop gewerkt, 16 uurtjes per dag gestaard naar me laptop, in het weekend mogen werken maar maandagavond waren dan toch echt de voorbereidingen aan het eind gekomen en begonnen we er een goed gevoel over te krijgen. Volgende ochtend; na 4 uur slaap (oh ja, ik verliet het kantoor om 2 uur snachts...) begon dan eindelijk het 4daagse event waar we on-site zouden zijn! Lekker 4 dagen in het Four Points by Sheraton in de darling harbour rond gebracht en alle chaos van transfers, vluchten, inchecken etc van dichtbij meegemaakt. 4 onwijs vermoeiende dagen maar wat waren we trots toen het allemaal aan het eind kwam!
Nu een week later, afrondde fase van alle budgetten etc. En bijna tijd om gedag te zeggen tegen mijn collega Sandra die vrijdag haar laatste dag heeft en dan op naar de sneeuw gaat!

Kortom; ik heb het nog steeds super naar me zin, ookal heb ik 1 dag gehad dat ik er helemaal klaar mee was maar dat de volgende dag direct weg was, de tijd vliegt en voor jullie het weten ben ik al bijna weg! Nog maar anderhalve maand ongeveer werken, en dan 3 weken vakantie en dan ben ik al weer op nederlandse bodem (hopelijk dat het tegen die tijd dan eindelijk zomer is bij jullie ;)

Heeeeel veel liefs, vanuit de andere kant van de wereld! xxxx